Een Nanny is een belangrijke spil in het gezin. Daar waar de ouders er op momenten niet zijn, is de Nanny er. En die zorgt dán voor een veilig, huiselijk, warm en geborgen gevoel in het gezin, zodat de kinderen echt ‘thuiskomen’ wanneer zij thuis komen.

Daarvoor is het natuurlijk wel belangrijk dat kinderen zich in de basis goed kunnen hechten. Tot in ieder geval 3 maanden is een baby sterk gebonden aan de moeder. Haar lichaam is een bron van koestering voor de baby en de baby is er nog sterk op afgestemd. Onderzoek van Gratier in 2015 toont aan dat het hartritme en de ademhaling van de baby synchroon lopen met dat van moeder. Verhoogt moeder haar ademhaling of hartslag, dan zien we dat terug bij de baby. Dit verdwijnt na 12 weken. Je zou kunnen zeggen dat de manier van leven van een baby de eerste 12 weken buiten de baarmoeder, lijkt op de periode in de baarmoeder. Wanneer moeder na de geboorte langdurig overstuur is (onrustig, gestrest o.i.d.), zal dit gelijk door de baby worden opgemerkt. Een andere verzorger, waarbij de baby deze synchroniciteit niet heeft, kan een rustpunt zijn voor moeder en kind.

Een Nanny kan in die situatie en periode dus een belangrijke rol vervullen. Die van co-regulator. Want waar een baby zijn eigen zenuwstelsel en emoties nog niet kan reguleren, heeft het een ander nodig om hem hierbij de helpen. Wanneer de Nanny kalm en ontspannen is, is dit te merken aan haar hele lijf, hartslag en ademhaling. En de baby, die door haar gedragen en vastgehouden wordt, kan dit gevoel van haar overnemen en zo zelf ook kalm en ontspannen worden.

Als de hechtingsrelatie in de basis veilig is bij een kind (en die hechtingsrelatie begint al aan het begin van de zwangerschap), dan heeft dit als resultaat dat de baby van ongeveer 3 maanden een voorkeur begint te ontwikkelen voor vaste verzorgers.

Rond 6 maanden hebben baby’s een uitgesproken voorkeur voor vaste verzorgers. Ze willen dan zoveel mogelijk bij hen in de buurt blijven. Dit zijn de personen die de baby kan helpen overleven. De baby is blij als hij of zij deze personen zien en verdrietig als ze weggaan. Althans als ze worden overgedragen aan een onbekend persoon. Dit hechtingsproces duurt ongeveer een halfjaar. Wanneer een baby 1 jaar is, kan je in de meeste gevallen spreken van een echte gehechtheidsrelatie.

Tot 1,5 a 2 jaar ontstaat hechting vanuit het reptielen en zoogdierenbrein. Kinderen bouwen hier hun hechtingsrelatie op als basis. De basis van het brein dus!

Na 1,5 a 2 jaar kun je er eigenlijk niet zoveel meer aan veranderen in de basis. Dus mocht de hechting niet goed zijn, dan moet je leren hechten vanuit het verstand, je Menselijke brein: bedenken, geloof krijgen, leren vertrouwen op de persoon om aan te hechten. Dit heeft veel herhaling nodig. Hechting ontstaat dan niet vanuit het hart, maar vanuit het hoofd.

Welk gedrag kun je zien bij veilig gehechte kinderen?
– Blijven om je heen drentelen bij onveilige omgeving.
– Zoeken regelmatig oogcontact, zeker bij iets onverwachts.
– Roepen je als ze bang zijn.
– Strekken hun handen naar je uit om opgetild te worden. Ze reiken uit!
– Blijven tijdens het spelen in de buurt. En hun omgeving waarin ze spelen wordt van daaruit steeds uitgebreider.
– Veilig gehechte kinderen zitten doorgaans lekker in hun vel
– Ze exploreren, spelen, ontdekken, groeien en ontwikkelen

Veilig gehechte kinderen

Veilig gehechte kinderen voelen zich welkom, gewenst, geborgen en thuis.
Het is van cruciaal belang dat de ouder of Nanny gevoelig is voor gehechtheidsgedrag van het kind: Zoals huilen, roepen, uitreiken… om zo verzorging en bescherming te krijgen. Als de verzorger hier sensitief op reageert, kan een kind zich veilig hechten.

Onderzoek toont aan dat kinderen die veilig gehecht zijn, zich beter ontwikkelen dan kinderen die een onveilige band met hun ouders of verzorgers hebben. Ze zijn sociaal en emotioneel sterker. Ze zijn beter in staat ruzies op te lossen, kunnen beter omgaan met eigen emoties en vriendschappen onderhouden.

geschreven door Renske, van groot voor klein